Ze rennen terug naar de grot om iedereen te vertellen dat ze vrij zijn en dat de grot verlaten kan worden. Tot hun grote verbazing reageert er bijna niemand. De mensen nemen het bericht voor kennisgeving aan, maar kiezen ervoor liever in hun donkere vertrouwde omgeving te blijven. Ze weigeren mee te gaan om zelfs maar te onderzoeken wat die buitenwereld dan is. Van de paar die het wel doen gaat de helft toch weer terug om bij de anderen te blijven. De avonturiers begrijpen daar niets van, want die hebben de vrijheid ervaren, die hebben de echte wereld met de zon gezien! Ze gaan weg en laten de rest achter. Die blijven voor altijd in de grot.
Zoiets is er nu ook aan de hand. De donkere grot is een metafoor voor het leven waar we ons in bevonden in de oude tijd. Donker, negatief, klein, beperkt.
Nu Bewustzijn in zichzelf ontwaakt in het verlichte tijdperk, en we qua trilling naar Licht, positief, groots en grenzeloos zijn verschoven, zijn er een aantal pioniers die letterlijk deze vrijheid in zichzelf gewaar zijn geworden, die nu de rest van de wereld vertellen dat er Licht is aan het einde van de tunnel. Want, wij ZIJN het Licht!
Het blijkt dat het weinig zin heeft deze ontdekking te melden tegen de mensen die zich in het donker bevinden. Liever in het donkere lijden bekneld blijven omdat dat de gewenning is, dan het nieuwe avontuur aangaan en daarmee het oude loslaten.
Liever slachtoffer zijn dan zelf de verantwoordelijkheid nemen over het leven.
Collectief zullen we merken dat terwijl de duimschroeven worden aangedraaid aan de ene kant, er aan de andere kant steeds meer ruimte ontstaat voor meer Licht en daarmee meer Bewustzijn. It’s the crack in the wall where the light comes through.
Uiteindelijk raakt iedereen verlicht, als de scheur maar groot genoeg wordt.
Maar zover is het nog niet. We bevinden ons momenteel in Plato’s grot. Dat betekent dat dit proces zich zowel individueel, in onszelf, als in het collectief, in ons allemaal, afspeelt. Een proces dat gaat over helemaal durven vrij en Licht te zijn.
Wij mensen hebben het vermogen om flexibel mee te bewegen in benarde situaties, wat betekent dat als je met tien personen vier uur in een lift staat opgesloten of je strandt op een onbewoond eiland, je bijna onmenselijke vermogens blijkt te hebben tot overleving.
We zijn in staat om ons zelf zelfs in de meest opgesloten situaties vrij te kunnen voelen. Dat is zowel een grote kunst als grote tragiek. Want het kind dat blijft leven, na jaren opgesloten te zijn geweest, misbruikt en gemarteld, heeft dat nog een leven daarna? Wat is de waarde van het leven nog daarna? Kan het nog wel leven daarna?
Of is het daarvoor te diep getraumatiseerd?
Op verschillende niveaus is er een zelfde dynamiek gaande. Want wij, mensheid, de kinderen van God, worden aan het einde der tijden door het duister ook opgesloten, misbruikt en zelfs gemarteld.
We hebben het allemaal niet zo door omdat het al zo lang gaande is dat we daarom denken dat het normaal is. En het gaat langzaam. Als in the boiling frog. De meeste mensen denken toch niet na over het leven. Of over ons gezamenlijke groei en welzijn. De meeste mensen zijn alleen bezig met hun eigen gerief.
Maar wat hierna? Als we zo ver gaan in accepteren dat ons leven steeds kleiner, minder en benauwder wordt, wat zijn we dan daarna nog en wat is onze toekomst?
Als we niet Bewust zijn van ons Licht en focussen op dat waar het Licht ons naar toe stuurt, via onze ziel die is geïncarneerd en een eigen verlangen heeft, zitten we vast in Plato’s donkere grot. In die grot kunnen we ons volledig vrij voelen door alles te accepteren zoals het is. Dat is de grote kunst van het conditioneren. In het donkere beperkte kunnen we ook een mooi leven hebben.
De kinderen van de Nieuwe Tijd die nu ontwaken, ervaren dat niets is zoals we aangeleerd hebben gekregen. Vanuit het nieuwe niet weten -want hoe dan wel en wat dan wel? -ontstaat er een nieuwe koers.
Dat is de koers van zelfvervulling en zelfverwezenlijking.
Als we individueel deze koers gaan varen, ontstaat er collectief een nieuwe wereld.
Veel non-dualisten blijven hangen in het idee dat acceptatie het hoogste goed is.
Alles is zoals het is. Ik ben Zen. Dat is absoluut de eerste stap naar de uitweg. Acceptatie zorgt voor ontspanning en neutraliteit. Daar vanuit ontstaat een koers en daarmee focus. Als je blijft accepteren en alleen blijft accepteren, sta je stil, is er geen actie. Komt er nooit actie.
De Nieuwe Tijd, de tijd van Energie Bewustzijn, omdat we Energie Bewustzijn ZIJN,
is een tijd van actie. Alles wat je energie geeft groeit, alles waar je op focust bloeit. Licht IS actie. We gaan daar waar we heen gaan.
Bewustzijn ontvouwt zich IN ons, daarmee worden wij steeds meer Licht.
Waar we heen gaan en vooral hoe, wordt bepaald door de keuzes die we voor onszelf in ons leven maken. Wie ben ik, wat heb ik nodig, wat doe ik en wat beteken ik.
Dat zijn de vragen waarmee we de uitgang van Plato’s grot in kaart krijgen.
Vrijheid was er altijd al, alleen we zagen het niet.
Klik voor meer informatie over de Ik ben Licht Reis
