“Oké”, reageert Karlijn. “Mag ik nu mijn versie geven van hoe ik het ervaren heb gisteren?” Zij was bij de video-opname aanwezig, omdat het de keer daarvoor helemaal mis was gegaan. In mijn kleine appartement, waar ik normaal ‘s morgens de Sacred Yoga Meditation live op Zoom geef, bleek er te weinig afstand voor de camera waardoor ik niet helemaal in beeld kon staan. Ik werd superzenuwachtig toen ik vooraf de koffie van de TV man omstootte en er bruine vlekken op mijn frisgewassen witte yogapakje zaten die er niet uit gingen. Vervolgens besloten we niet de muziek met helende frequenties te gebruiken die ik normaal wel aan heb staan en zag ik in plaats van mijn deelnemers op een scherm voor me, wat een ‘veld’ is, waar ik uit tap en wat mij aanstuurt, een niet spirituele yogaliefhebbende TV man voor me waarvan zijn gezicht boekdelen sprak dat ie niet wist hoe hij dit uur stilzittend door moest komen. Ineens sprak ik geen Engels meer, wist ik niet meer wat ik moest doen, vergiste ik me in de volgorde, vergat ik steeds de afspraak waar ik moest staan om niet uit beeld te raken, kortom de sessie mislukte na een kwartier al volledig. De TV man nodigde me daarop uit om in zijn professionele TV studio te komen voor een opname, dan zette hij de camera aan en zou dan zelf weg gaan. Karlijn bood daarbij aan om er voor mij bij te zitten. Geen muziek, wel een veld. Dat was heel fijn.
“Wat ik ervaarde” zegt Karlijn, “was het volgende: Ik zag en voelde dat je een enorm veld neerzette, dat je daarin onwrikbaar was en dat je dat helemaal door jou heen liet gaan. Ik kon door dat veld enorm diep zakken. Dat kan ik nooit zo uit mezelf, maar door jou ging ik echt ongelofelijk diep. Ik zat als een boeddha verankerd in de grond. Dat is heel bijzonder, ik ken niemand verder die dat zo kan en zo doet. Je Engels was top, misschien eens een foutje, maar wat doet dat er toe, ik zag een zelfverzekerde vrouw die op een zelfverzekerde manier haar woordje overbrengt. Je performance was top en je lenigheid vond ik echt indrukwekkend. Hoe je de voorbeelden voordeed was helder en duidelijk. Alles was goed getimed, het tempo was heel fijn en ik vond het waanzinnig knap hoe je dat volhield, zonder dat er muziek was ook en zelfs zonder verwarming daar, want het was ijskoud. Je oog is mij helemaal niet opgevallen. Ik vond alles wat je deed van grote, grote klasse. Echt, ik kan niet anders zeggen.
Dus ja dus welke kant kies je?”
Ik vond het heel confronterend om aan te horen en moeilijk om binnen te laten. Ik heb Karlijn daarna daarom gevraagd nog eens al deze dingen in te spreken, omdat het heel helend is om me wat ze zegt toe te eigenen. Als nare of pijnlijke dingen zo op de voorgrond raken, is het fijn om ook de andere kant van het spectrum te ervaren. Dat wat er ook nog is. Want ik zag dat zelf op dat moment niet. Dit is de grootste waarde van Bewuste spiegels. Het gevoel weer heel te worden, doordat iemand jouw Heelheid ziet en teruggeeft.
De verwachtingen die ik naar mezelf had, met het opnemen van deze video is dat ik in alle opzichten, vanuit een professioneel standaard vond dat ik in alles perfect moest zijn: In mijn Engels, de presentatie, de yogatechniek en de Energie, de healing power.
Drie weken geleden kreeg ik te horen dat de klachten die ik aan mijn oog heb na 21 operaties; pijn, irritatie en slecht zicht, nooit zal genezen. Dus waar ik dacht dat het beter zou worden en daar ook op wachtte qua in beeld komen het afgelopen jaar, gaat niet gebeuren.
Volgend jaar word ik 60 en zal ik in de categorie yoga-oma’s vallen en me definitief nooit meer kunnen meten met welke jonge yogini ook. Wie zit er op mij te wachten?
In de auto, op weg terug naar huis na de opname besefte ik me dat mijn chronische aandoening en me daardoor oud en onzeker voelen al jaren een behoorlijke en toenemende impact op mijn leven heeft. En hoe ik me daarmee onbewust steeds meer identificeer. Maar dat ik tegelijkertijd verwacht van mezelf dat ik functioneer als een ‘normaal’ persoon. Jong en fysiek ongeschonden. Dat ben ik beiden niet.
Ik besefte dat de grootste stress die ik mezelf aan doe is dingen te verwachten van mezelf waar ik helemaal niet (meer) aan kan voldoen. Zo maak ik mezelf heel ongelukkig en dood ik daarmee mijn eigen levensvreugde. Ik ben alleen maar goed als….mijn oog me niet in de weg zit…. mijn Engels perfect is….als alle yoga oefeningen perfect zijn….ik ontspannen en Zen ben….ik het goede voorbeeld kan geven want dat verwachten mensen van een docent…
Doordat ik me hier op focuste verdween mijn eigenwaarde en levensvreugde. Hoe helend was het om gespiegeld te worden in datgene wat er ook nog is.
Dit is een interactieve blog: De Sacred Yoga Meditation sessie die we de dag na de opname deden en waarna we dit gesprek hadden, kan je via deze link gratis doen als je het leuk vindt.
Omdat we in het derde chakra nu Bewust worden wat verwachtingen zijn en doen, ben ik die in mezelf ook weer aan het onderzoeken. Naar aanleiding daarvan schreef ik dit verslag.
- -De verwachtingen die ik heb naar mezelf
- -De verwachtingen die ik heb naar de ander
- -De verwachtingen die ik verwacht dat de ander van mij heeft.
Hoe zit het met jouw verwachtingen?
Liefs Tuffie
