In de afgelopen weken is er een Energie opgebouwd die onze karmische thema’s uitvergroot langs deden komen.
Ik ervaarde deze week twee processen. Ten eerste een onverdraaglijke kramp in mijn schouders die te maken had met ‘Ik neem het leed van de wereld en daarmee alle verantwoordelijkheid op mijn schouders, terwijl ik er niets aan kan doen’.
Ik ben enorm in de weer geweest met acceptatie van dat wat ik niet kan veranderen.
Het schoudergebied gaat over het hart, hogerhart en keelchakra, wat weer gaat over de Liefde die we zijn, de oorsprong waar vanuit we komen en de waarheid die onze ziel wil spreken.
Als daar kramp zit, dan zit daar gestold trauma. En vastgezette negatieve overtuigingen die aangetrild door angst ons pijnlichaam in de overlevingsstand zetten.
Misschien herken je deze bij jezelf, als je begaan bent met de ontwikkelingen in de wereld en je je bewust bent van wat er gaande is.
Zorgen maken over, onderzoek doen, mensen volgen… het is enerzijds nodig, anderzijds houdt het ons in een trilling die we nu niet kunnen gebruiken. Het houdt ons af van wat we te doen hebben.
Want is het is niet dat we er niets aan kunnen doen. We kunnen er juist iets aan doen. Sterker nog, dat is zelfs de bedoeling.
Wij zijn de enigen die het verschil kunnen maken. Door onszelf te zijn. Onszelf uit te dragen. Ons Licht te leven. Onze zielsverlangen te volgen en daarmee ons levenspad.
Daarmee onze eigen realiteit te creëren.
Dat was het tweede proces. Ik voelde zó goed hoe ik nooit mijn autoriteit heb geclaimd, waarom ik mezelf klein houd en anderen altijd meer autoriteit over mijn leven geef dan mezelf.
Een oude co-depender habit. Hoe het collectief vast zit in hetzelfde en heel veel mensen nog geen flintertje door hebben van wat er gaande is omdat ze hun leven op oude voet willen verder leven en het kwade weigeren te zien.
Au, au. Mijn schouder…Dit is dus wat Eenheidsbewustzijn is.
We zitten hier allemáál in. Er is maar één realiteit en die realiteit ben ik.
Er kan niets anders zijn dan ik. Dus dan is de vraag: Wie ben ik?
Dat was het tweede proces. Hoe komen we hier uit? Wat is de bedoeling als de Tijd kantelt omdat het Aardeveld een nieuwe trilling is ingegaan?
Wie zijn wij in deze transitie en wat komen we doen?
Het wordt nu steeds urgenter om wie jij bent, wat je kan en wat je uit te dragen hebt, nu in de wereld te gaan zetten. Daar niet mee te wachten. Je bent nu nodig. Als energetisch anker. Als boei. Omdat je weet dat waar we doorheen gaan iets is wat bij deze tijd hoort en dat jij een eigen rol hebt te vervullen. Je bent hier gekomen om het verschil te maken, door simpelweg helemaal te mogen zijn wie je zelf bent.
In al je glorie en grootsheid, je talenten, je fouten en onhebbelijkheden.
Waar verlangt jouw ziel naar en waar ben je voor gekomen op Aarde? Even in aanmerking genomen dat we in de grootste transitie der Tijden zitten, als tegenpool van de val van Atlantis, aan de andere kant van de tijdcirkel, over 25.920 jaar:
Wie ben jij en wat kom je doen? Waarom ben jij nu geincarneerd?
Wat heeft jou gemaakt wie je bent en uit welke ingrediënten besta je, zowel positief als negatief?
Wat zijn je beste talenten? Wat is je levensopdracht?
Wat is je zielsverlangen?
Waar zit je pijn? Wat zijn je karmische thema’s?
Dit Bewust Zijn is wat we nu de wereld bieden kunnen.
Nieuw draagvlak voor de ontwakenden. De wereld gaat veranderen als wij weten hoe we onszelf kunnen veranderen. Daarbij: Als we onszelf geheeld hebben zijn we in staat om anderen in hetzelfde proces met compassie bij te staan in hun heling. We zullen de komende jaren hard nodig zijn op dit gebied. Alle troepen verzamelen.
Over drie dagen is het 21-12-21 en ik zie dit als een belangrijke Tijdspoort, naar een totaal nieuwe realiteit. Het zal nog heel wat reuring geven voor het moment daar is, maar dan hebben we op alle gebieden onszelf als mensheid moeten hervormen.
Onszelf in de basis een nieuwe waarde hebben moeten geven.
En nieuwe prioriteiten.
Met het einde der Tijden zijn we een nieuwe Tijd ingegaan.
In deze Nieuwe Tijd zullen we leren wie we werkelijk zijn
