Het drama van tekort, het trauma van de bodemloze put en de pijn van Rupsje Nooitgenoeg versus het genietende, spelende en ontdekkende kind. Deel 1

(Levens)Ervaringen zijn zowel ying; negatief, laagtrillend (angst vibrerend), als yang; positief, hoogtrillend (Liefde vibrerend).

Trillend of vibrerend slaat op wat Energie doet in onze Ervaring. Onze Ervaring is namelijk het bewegen van Energie, hoe Energie zich gedraagt. Energie vibreert als wij mensen Ervaren.

We Ervaren nooit niet, dus we vibreren altijd. Dat noemen we ons gedrag. Maar feitelijk is het het gedrag van Energie.

 

In onze originele hoge Liefdesvibratie voelen we ons happy. Pasgeboren baby’s zijn van nature happy. Hoogvibrerend, in de flow. Er zou geen reden moeten zijn waarom we dat afleren als dat onze natuur is waarmee we ter wereld komen. Alles wat er vanaf onze geboorte gebeurt, wordt ons aangeleerd en is daarmee aangeleerd gedrag.

 

Als onze trilling omlaag gaat, wat gebeurt bij negatieve emoties, maar ook al bij slecht eten, veel drinken, roken, ruzie maken, medicatie gebruiken, (oorlogs)games spelen, nieuwskijken en nog veel meer dat ons fight, flight & freeze systeem activeert, voelen we ons daar innerlijk slecht over en draaien we rondjes in onszelf als een hond die achter zijn staart aan loopt. Negatieve trillingen houden in ons in een loupe van herhaling, in een Groundhog day (film uit 1993).

 

Vanaf onze geboorte worden onze Ervaringsrealiteiten gevormd op basis van dat wat we meemaken. Trillingen zijn frequenties, die ‘aan’ gaan op het moment dat ze worden aangetrild, zoals een stop in een stoppenkast of zoals een stemvork dat doet als je die ergens tegenaan slaat. Dan gaat er ergens anders eenzelfde toon meezingen. Dat heet resonantie en is onze menselijke natuur, hoe onze Energie zich gedraagt en vormt als het in aanraking komt met andere Energie.

 

Als we in aanraking komen met mensen die onze ziel naar boven halen, door ons liefde, aandacht en creatieve stimulans te geven, groeit ons potentieel, wat betekent dat onze ziel de vrijheid krijgt te doen waarvoor het in potentieel geïncarneerd is.

Als we in aanraking komen met mensen die ons potentieel vernietigen, door niet te zien wie we zijn en wat we nodig hebben of ons zelfs te verwaarlozen, te negeren of pijn te doen, groeit ons pijnlichaam. Daarmee groeit ook de Ervaring en daarmee imprint van Niet-vrijheid in ons zelf. Het gevoel gevangen te zijn in bepaalde gevoelens en conclusies over onszelf. Zo worden in de fases hierna onze karakterstructuren gevormd, de overlevingsstrategieën. Dat is wat we niet zijn, maar waarmee we onszelf beschermen.

 

Na het eerste jaar van ons geboorte, waarin we voornamelijk kunnen Ervaren in hoeverre we gekoesterd worden en veilig zijn, ervaren we in de periode tussen één en twee jaar oud de wereld nog steeds vanuit de veilige cocon van de liefdevolle, op onze behoeftes aangesloten, beschermende ouders.

Het is de periode waarin we alles ontdekken en voor het eerst Bewust worden. Bewust van mama en papa, bewust van eten en comfort, bewust van plassen en poepen en bewust van allerlei spannende dingen die buitenwereld heet. Zo wordt de tweede Ervaringsrealiteitslaag gevormd. Dit is de Ervaringsrealiteit van ons gevoel, seksualiteit en creativiteit, in één woord samengevat: onze Levensstroom.

 

De kwaliteit van onze levensstroom wordt bepaald door de mate waarin we kunnen genieten, kunnen geven en ontvangen en ons kunnen overgeven aan onze Creatiekracht. Als alles gaat zoals hierboven beschreven, groeien we op tot volwassenen die een enorme creatieve bevrediging halen uit het leven en goed in contact staan met onze behoeftes. Als we echter niet bevredigd raken in deze levensfase op het gebied van voeding en comfort -wat nog één Ervaring is dan- ontwikkelen we gevoelens van tekort in onszelf. En daarmee ideeën over tekort in onszelf.

Niet gezien worden of gekoesterd in onze behoeftes op deze leeftijd op het gebied van eten, drinken, plassen, poepen en de wereld ontdekken leidt naar ‘niet genoeg’ Ervaringen. Heel veel Ervaringen van ‘niet genoeg’ leiden naar een ‘niet genoeg’ imprint.

Dat kan het gevoel zijn dat er nooit genoeg is, jij nooit genoeg krijgt, of dat jij niet genoeg bent en nooit genoeg zal zijn. Dit wordt overigens ook aangetrild door het gevoel ‘teveel’ te zijn. Dat is hetzelfde trauma, maar de andere kant van de medaille. Teveel of te weinig; je krijgt niet iets wat op jouw behoeftes is afgestemd, daar gaat het in deze fase om. Door je te moeten aanpassen word je gedwongen je natuurlijke behoefte, je eerste impuls van gevoelsBewust zijn, uit te schakelen en dat wordt jouw basismodus voelen. Omdat we voornamelijk voeding nodig hebben uit aandacht en koestering in de eerste periode van ons leven, maar over het algemeen vanuit schema’s worden gevoed met volwassen voeding na al een half jaar, raken we ons oorspronkelijke vermogen om te voelen waar we behoefte aan hebben kwijt.

 

Uit: IK BEN LICHT Werkboek Tweede chakra

 

Foto FERNANDA KENFIELD FOTOGRAFIE